Ernst Radius (sr. beleidsmedewerker bij Sociaal Werk Nederland) was deze zomer samen met zijn vrouw drie weken op reis door Noord-Vietnam. Ze gingen daar vier dagen lopen door het berggebied van Sapa met een gids. In de blog die volgt vertelt Ernst hoe de opvang van jonge kinderen in Vietnam is geregeld.
De conclusie die Ernst trekt bij terugkeer van zijn reis en weer aan het werk, is even boeiend als navrant:
‘Na die prachtige reis ging ik alweer snel aan het werk, want we hadden een bijeenkomst georganiseerd over de gevolgen van de harmonisatie voor het peuterwerk. Centraal stond de vraag welke effecten de harmonisatie heeft op de organisatie van peuterwerk en het bereik van peuters. Een collega duwde me al direct een artikel onder mijn neus dat er in Rotterdam een terugloop te zien is van het aantal kinderen na invoering van de kinderopvangtoeslagregeling. Op de bijeenkomst zelf zeiden verschillende mensen dat zij ook een terugloop zien, vooral onder laagopgeleide ouders. Zij hebben geen zin, of zijn niet in staat gebruik te maken van die kinderopvangtoeslagregeling. En ik dacht weer: hoe is het toch mogelijk dat in een ontwikkelingsland als Vietnam, kinderen ergens ver afgelegen in de bergen gewoon vijf dagen gratis naar een kinderopvang kunnen gaan, terwijl wij in Nederland voor peuters wel vier financiële regelingen verzinnen en allerlei verschillende opvangregelingen maken waardoor we het gevaar lopen juist die kinderen te missen die we graag willen bereiken?’
